Z historii festiwalu

 

Przez piętnaście edycji był dedykowany młodym reżyserom, którym nie minęło więcej niż 15 lat od debiutu. Spektakle tylko tych twórców mogły być brane pod uwagę przez selekcjonerów, którzy układali program konkursu. Regułą stało się, że Festiwal zaczynał i kończył się spektaklem mistrzowskim, wyreżyserowanym przez osobowość polskiej sceny.

Zwykle mistrzowie zasiadali w pięcioosobowym, zmieniającym się co rok jury, złożonym z twórców, aktorów, pisarzy i znawców teatru. Każdy z jurorów dysponował mieszkiem z 10 tys. złotych. Wręczał go następnie podczas finału reżyserowi, którego spektakl ocenił najwyżej. „Laur Konrada”, czyli główną nagrodę Festiwalu upamiętniającą wybitnego reżysera Konrada Swinarskiego zdobywał ten twórca, który otrzymał nagrody od co najmniej trzech sędziów. Jurorzy ogłaszali swoje indywidualne decyzje po ostatnim spektaklu publicznie. Dodatkowy mieszek z 10 tys. zł, ufundowany przez marszałka województwa śląskiego, trafiał do laureata nagrody publiczności.

Pierwsza edycja Festiwalu INTERPRETACJE odbyła się w 1998 roku w Katowicach. Od tego czasu Festiwal odbywał się co roku, z jedną przerwą w 2004 roku. Laur Konrada przyznano 14 razy. Dwie edycje – w roku 2000 i 2010 – nie przyniosły rozstrzygnięcia. Dotychczasowymi laureatami zostali: Anna Augustynowicz, Grzegorz Jarzyna, Remigiusz Brzyk (dwukrotnie), Wojciech Smarzowski, Krzysztof Warlikowski, Przemysław Wojcieszek, Maja Kleczewska, Mariusz Grzegorzek, Iwona Kempa, Jan Klata, Radosław Rychcik, Marcin Liber i Monika Strzępka.

W latach 1998-2002 i 2007-2008 Dyrektorem Artystycznym Festiwalu był Kazimierz Kutz, zaś w latach 2003-2006 oraz 2009-2013 funkcję tę pełnił Jacek Sieradzki, pomysłodawca formuły przeglądu. W roku 2014 Dyrektor artystyczną Festiwalu została Katarzyna Janowska, która zaproponowała nową formułę INTERPRETACJI. Zniesiono granicę wiekową dla reżyserów, którzy mogą przystąpić do konkursu (wcześniej zapraszano do rywalizacji reżyserów,
którzy debiutowali nie później niż 15 lat wstecz). Do konkursu dopuszczone zostały również spektakle reżyserów, którzy są już w posiadaniu Lauru Konrada. Dlatego też dwukrotnym zdobywcą statuetki jest Remigiusz Brzyk. Selekcji spektakli konkursowych, mistrzowskich i towarzyszących dokonuje zespół pod kierownictwem Katarzyny Janowskiej, do którego należą także Roman Pawłowski i Wojciech Majcherek.

Również od tamtego roku spektakle zapraszane na Festiwal dobierane są według obowiązującego klucza. W minionym roku hasłem przewodnim była WOLNOŚĆ, w tym jest nim TOŻSAMOŚĆ. W ramach festiwalu mają także miejsce pokazy spektakli towarzyszących w nurcie Interpretacje.doc, za program którego odpowiedzialny jest Roman Pawłowski, jeden z selekcjonerów. Jest też Strefa Dziecka, w ramach której prezentowane są przedstawienia dla dzieci oraz projekt artystyczno-społeczny Reaktor Katowice. W ubiegłym roku zmieniony został także termin INTERPRETACJI – odbywają się one w listopadzie, a nie jak to bywało wcześniej – w marcu.

LAUREACI INTERPRETACJI:

1998
Anna Augustynowicz za reżyserię przedstawienia „Moja wątroba jest bez sensu” Wernera Schwaba w Teatrze Współczesnym w Szczecinie

1999
Grzegorz Jarzyna za dwie inscenizacje tekstów Witolda Gombrowicza: „Iwony, księżniczki Burgunda” w Starym Teatrze w Krakowie i „Historii” w Teatrze Telewizji

2001
Remigiusz Brzyk za reżyserię przedstawienia „Czarownice z Salem” Arthura Millera w Teatrze im. Jaracza w Łodzi

2002
Wojciech Smarzowski za reżyserię spektaklu „Kuracja” Jacka Głębskiego w Teatrze Telewizji

2003
Krzysztof Warlikowski za reżyserię spektaklu „Oczyszczeni” Sarah Kane w Teatrze Rozmaitości w Warszawie/Teatrze Współczesnym we Wrocławiu

2005
Przemysław Wojcieszek za reżyserię autorskiego przedstawienia „Made in Poland” w Teatrze im. Modrzejewskiej w Legnicy

2006
Maja Kleczewska za reżyserię spektaklu „Woyzeck” Georga Büchnera w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu

2007
Mariusz Grzegorzek za reżyserię spektaklu „Blask życia” Rebeki Gilman w Teatrze im. Jaracza w Łodzi

2008
Iwona Kempa za reżyserię spektaklu „Pakujemy manatki” Hanocha Levina w Teatrze im. Horzycy w Toruniu

2009
Jan Klata za reżyserię spektaklu „Sprawy Dantona” Stanisławy Przybyszewskiej w Teatrze Polskim we Wrocławiu

2011
Radosław Rychcik za reżyserię spektaklu „Łysek z pokładu Idy” Gustawa Morcinka w Teatrze Dramatycznym im. Szaniawskiego w Wałbrzychu

2012
Marcin Liber za reżyserię spektaklu „III Furie” Sylwii Chutnik, Magdy Fertacz i Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk w Teatrze im. Modrzejewskiej w Legnicy

2013
Monika Strzępka za reżyserię spektaklu „W imię Jakuba S.” Pawła Demirskiego w Teatrze Dramatycznym w Warszawie

2014
Remigiusz Brzyk za reżyserię spektaklu „Koń, kobieta i kanarek” Tomasza Śpiewaka w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu